یک یافته بسیار مهم که می‌تواند علم تغذیه و خوراک گاوهای شیری را متحول کند. تغذیه گاوها با آمینو اسید لیزین می‌تواند التهاب را در آنها کمتر کند. همچنین بهره‌وری آنها را نیز بیشتر می‌کند.
مقدمه
بر اساس مطالعه جدید دانشمندان در سال ۲۰۲۲، اضافه کردن لیزین به جیره گاوها در دوره انتقالی، می‌تواند سلامت رحم را در آنها تقویت کند. لیزین یک آمینو اسید ضروری برای گاوهای شیری است. اگر به مقدار کافی به جیره اضافه شود، به افزایش تولید شیر کمک می‌کند.
رحم بعد از زایمان دچار تغییرات زیادی می‌شود. گاو در دوران بارداری یک گوساله سنگین، جفت و مایعات را در رحم خود جای می‌دهد. ۳۰ تا ۴۰ روز بعد از زایمان رحم باید جمع شود و به حالت اول خود بازگردد. همچنین باید برای بارداری بعدی نیز آماده شود. در این دوران بسیاری از سلول‌ها باید ترمیم شوند. گاو در این دوران بسیار مستعد عفونت و التهاب است.
دانشمندان در تحفیق ارزشمندی، به مدت ۲۸ روز قبل از زایمان به مقدار ۰.۵۴% از جیره کاملا مخلوط(TMR) لیزین به خوراک گاو اضافه کردند. بعد از زایمان، لیزین به مدت ۲۸ روز به مقدار ۰.۴% به جیره اضافه شد. یک دسته از گاوها فقط قبل زایمان لیزین دریافت کردند. یک دسته در هردو زمان و یک دسته دیگر فقط بعد از زایمان لیزین دریافت کردند. گروه کنترل هیچ لیزینی دریافت نکردند.
بیان ژن‌ها در اثر مصرف آمینو اسید
محققان با بررسی نتایج دریافتند که با افزایش لیزین به جیره، به خصوص قبل و بعد از زایمان، ژن‌هایی که باعث می‌شوند رحم از آلودگی پاک شود بیشتر بیان می‌شوند. همچنین ژن‌هایی که پروتئین‌های التهابی را در رحم تولید می‌کنند، کمتر بیان می‌شوند.
این نتایج به این معنی است که با کمتر شدن التهاب در گاوها، آنها انرژی کمتری برای مقابله با عفونت مصرف می‌کنند و این انرژی را برای تولید شیر می‌گذارند که باعث می‌شود بهره‌وری آنها در تولید شیر بیشتر شود.
در کنار بررسی بیان ژن‌ها در رحم، محققان به دنبال نشانه‌های متریت در رحم نیز بودند. متریت عفونت رحم می‌باشد. این عفونت ربب باعث عفونت رحمی نزدیک به ۳۰ درصد گاوها، بعد از زایمان می‌شود. با اینکه وضعیت التهابی رحم گاوها با افزودن لیزین بهبود یافت، اما دانشمندان تفاوت آماری معناداری در میزان کاهش یافتن متریت در گاوهایی که لیزین دریافت کردند یا نکردند نیافتند.
متریت
متریت نشانه کلینیکی التهاب رحم است و نیازمند درگیری بیشتر محیطی برای بروز پیدا کردن است. به دلیل اینکه فارم مورد تحقیق استرس‌های لازم را برای بروز متریت نداشت، دانشمندان فقط این بهبود را در فرم‌های تحت کلینیکی اندومتریت یافتند.
محققان با تکنیک‌های آزمایشگاهی میزان سلول‌های التهابی را در رحم اندازه‌گیری کردند. گاوهایی که لیزین بیشتری دریافت کرده بودند، میزان کمتری سلول داشتند. در نتیجه التهاب کمتری داشتند.
داشمندان همچنین میزان رشد فولیکولی و اندازه فولیکول‌ها در تخمدان‌های گاو را بعد از زایمان اندازه‌گیری کردند که لیزین تاثیری بر اولین تخمک‌گذاری آنها نداشت.البته این شاخصه خیلی برای دانشمندان اهمیت نداشت. چرا که آنها اعتقاد داشتند که سلامت رحم بعد از زایمان از اهمیت بیشتری برخوردار است.
زمانی که شما از پرورش‌دهندگان نحوه ارزیابی پیشرفت باروری و تولیدمثل را می‌پرسید، پاسخ آنها همیشه ارزیابی بارداری است. پرورش‌دهندگان معمولا گاوها را ۶۰ تا ۷۰ روز بعد از زایمان قبلی تلقیح می‌کنند. اگر ناموفق باشد، دلیل آن را متوجه نمی‌شوند. چرا که فقط تمرکز آنها بر تلقیح و بارداری است. در صورتی اتفاقات قبل از تلقیح افتاده است. عمده این مشکلات متریت یا اندومتریت تحت حاد است. این مطالعه نشان داد که افزودن لیزین به جیره می‌تواند سلامت عمومی رحم گاوها را بالا ببرد. همچنین آنها را برای بارداری موفق بعدی آماده کند.
آمینو اسید متیونین
همچنین، نتایج مطالعات بر روی لیزین همسو با مطالعات قبلی برروی متیونین بود. متیونین یکی دیگر از آمینواسیدهای ضروری برای گاوها است. در مطالعه قبلی نیز نشان داده شده بود که متیونین می‌تواند تولید استروژن را افزایش دهد و پروتئین‌های التهابی را کمتر کند. درنتیجه نرخ زنده‌ماندن جنین نیز بیشتر می‌شود.
داشمندان در نهایت پیشنهاد می‌کنند که هردو آمینواسید به جیره اضافه شود. لیزین و متیونین دو آمینواسید محدود در بدن هستند. از طرف دیگر مشخص نیست جیره‌ای که گاو دریافت می‌کند، تا چقدر می‌تواند میزان این مواد ضروری را برای بدن برآورده کند.
اگرچه هنوز لیزین‌های محافظت شده و متیونین به صورت گسترده وارد خوراک‌های تجاری نشده‌اند، اما در سال‌های اخیر متخصصین تغذیه به خوبی با اهمیت آن در صنعت آشنا شده‌اند.
برای اینکه این محصولات آمینو اسیدی تجاری‌سازی شود و به صورت گسترده در صنعت استفاده شود، به آموزش و فرهنگ‌سازی گسترده نیاز است. دانشمندان و متخصصین علوم تغذیه باید بتوانند با آموزش و فرهنگ‌سازی، پرورش‌دهندگان را از فواید این مواد مهم آگاه سازند.
این مقاله برداشت و خلاصه‌‌ای از مقاله علمی چاپ شده در مجله علوم لبنیات سال ۲۰۲۲ است.
