خستگی مرغان در قفس اصطلاحی است که در آمریکای شمالی نامگذاری شد. این عارضه برای توصیف ضعف پا در مرغ‌ها است. مرغ‌های تخم‌گذاری که در قفس هستند و تولید تخم زیادی دارند. خستگی مرغان در قفس عارضه شدیدی است که اختلال ساختاری در استخوان مهره‌ها می‌شود و منجر به فروریختگی ستون فقرات می‌شود. در نتیجه باعث زمین‌گیری و فلج شدن مرغ‌ها می‌شود. این عارضه باعث می‌شود که مرغ‌ها نتوانند روی پاهای خود بایستند و همچنین استخوان‌ها را نیز شکننده می‌کند.
این بیماری معمولا در مرغ‌های با سن پایین دیده می‌شود. همچنین مرغ‌هایی که تولید تخم بسیار بالایی دارند و در دوره تولید حداکثری هستند.
علل ایجاد خستگی مرغان در قفس
- کاهش دریافت کلسیم، فسفر و ویتامین دی۳
- کمبود کلسیم و فسفر در جیره
- ضعف در جذب کلسیم و فسفر در دستگاه گوارش
- سیستم تغذیه ضعیف، در نتیجه ایجاد جداسازی ذرات ریز سنگ آهک در فیدرها
- قفس های با تراکم بالا، فضای ضعیف فیدر و دوره های تغذیه کمتر می توانند رقابت برای دریافت کلسیم ایجاد کنند. رقابت باعث ایجاد خستگی مرغان در قفس می‌شود.
- به خصوص مرغانی که تحت سلطه قرار می‌گیرند و نمی‌توانند غذای خود را به خوبی دریافت کنند.
- این عارضه به ندرت در مرغان با پرورش آزاد رخ می‌دهد. در نتیجه نشان می‌دهد که کاهش فعالیت در قفس عامل مستعدکننده برای این بیماری است.
نشانه‌ها
بعضی اوقات مرغ‌های با تولید بالای تخم که به مدت زیادی در قفس می‌مانند علائم فلجی را نشان می‌دهند. علائم فلجی در هنگام و بعد از دوره اوج تولید تخم است. فلجی به علت شکستگی در ستون فقرات است و درنتیجه نخاع را هم مورد آسیب قرار می‌دهد. با این آسیب، مرغ‌ها فلج می‌شوند و نمی‌توانند در قفس بایستند. شکستگی استخوان به دلیل خروج آن از استخوان است. خروج شدید برای تشکیل پوسته برای تخم‌ها. در فرم‌های شدید زمانی که مغز استخوان از دخیره کلسیم خالی شده است، مرغ‌ها از کلسیم قشر استخوان استفاده می‌کنند.
پرندگان مبتلا به خستگی همیشه در پشت قفس خوابیده به سمت چپ یا راست خود یافت می‌شوند. در زمان فلجی به صورت اولیه، پرندگان سالم به نظر می رسند و اغلب تخم آنها دارای پوسته است و یک تخمدان فعال دارند. مرگ در اثر گرسنگی یا کم‌آبی رخ می دهد. زیرا پرندگان نمی توانند به خوراک یا آب برسند. پوسته تخم مرغ نازک می شود.
درمان و مدیریت
خستگی مرغان در قفس عارضه‌ای است که به سادگی از آن می‌توان جلوگیری کرد. جلوگیری از آن به وسیله مدیریت صحیح است. مرغان بیمار اگر از قفس خارج شوند بهبود می‌یابند.
میزان زیادی از این عارضه می‌تواند با توجه به میزان وزن نسبت به سن جوجه بهبود یابد. همچنین پولت‌ها باید به میزان کافی کلسیم دریافت کنند. این میزان باید به میزان ۴ درصد جیره حداقب ۷ روز قبل از اولین تخم‌گذاری باشد. رژیم‌های غذایی باید مقادیر کافی کلسیم و فسفر را برای جلوگیری از کمبود تامین کنند. اگرچخ، تغذیه با جیره های حاوی بیش از ۲.۵ درصد کلسیم در طول دوره رشد باعث بروز بالای نفروز، نقرس احشایی، رسوب اورات کلسیم در حالب ها و گاهی مرگ‌ومیر بالا به ویژه در حضور ویروس برونشیت عفونی می شود.
استحکام پوسته تخم مرغ و استحکام استخوان را می توان با تغذیه ۵۰ درصد از مکمل کلسیم رژیمی به شکل سنگ آهک درشت و نیم‌باقیمانده به عنوان سنگ آهک ذرات ریز بهبود بخشید. ارائه مکمل درشت به پرندگان این امکان را می دهد که نیازهای خود را در زمانی که بیشتر به آن نیاز دارند برآورده کنند، یا اجازه می دهد تا مواد درشت در سنگدان نگهداری شود، جایی که کلسیم می تواند به طور مداوم جذب شود.
یک مکمل کلسیم و یا کلسیم فسفات که به راحتی قابل جذب است، اگر خیلی زود پس از فلج ناشی از کمبود کلسیم شروع شود، موثر است. افزودن مکمل ویتامین/الکترولیت به آب آشامیدنی در هر پرنده سنی که از این بیماری رنج می برد توصیه می شود.