آبله پرندگان چیست؟

بیماری آبله پرندگان

آبله یک بیماری ویروسی متداول در طیور است. عفونت طبیعی به ویروس آبله در قریب به ۹۰۰۰ گونه ی پرنده گزارش شده است. این بیماری، انتشاری آهسته دارد و معمولاً و به دوصورت جلدی و احشایی و یا هر دو بروز می کند.

در صورتی که بیماری در اثر سویه های حاد ویروس آبله ی ماکیان ایجاد شده باشد، جراحات جلدی اولیه و ثانویه، ممکن است برای بیش از ۴ هفته حضور داشته باشند. در چنین مواردی، جراحات جلدی اطراف چشم، با جراحات دیفتیریک در دهان و قسمت های فوقانی دستگاه تنفس، با فعالیت های طبیعی پرنده به ویژه تنفس و خوردن و آشامیدن، تداخل نموده و تلفات قابل توجهی ایجاد می شود.

آبله، در هر دو شکل، در کنار تلفاتی که به دنبال دارد، به دلیل تأثیری که بر روند رشد پرنده می گذارد و نیز کاهش تولید تخم مرغ، از اهمیت اقتصادی زیادی برخوردار است. در شرایط محیطی نامناسب و در صورت حضور دیگر عوامل عفونی، خسارت اقتصادی از آبله قابل توجه خواهد بود. بیماری در مزارعی که طیور به شکل متراکم و در تماس نزدیک با یکدیگر نگه داشته می شوند، به خصوص در مجموعه های چنددستی بزرگ، فراوانی بیشتری دارد. چنین شرایطی، فرصت مناسب برای این که ویروس از پرنده به پرنده دیگر و نیز از طریق ذرات تنفسی انتقال یابد را فراهم می کند. سالن های متراکم و کثیف، برای انتقال ویروس آبله وضعیت مناسبی دارند. دوره این بیماری بین ۳ الی ۴ هفته است، اما در صورت حضور عوامل پیچیده کننده، دوره این بیماری به میزان قابل توجهی بطور مثال تا ۸ هفته افزایش می یابد.

تشخیص و درمان آبله

صاحبان صنعت طیور قطعاً پرندگانی دیده اند که علائمی مانند صورت و پاهای زخمی دارند و دیدن این صحنه ها کلاً خوشایند نیست.

صاحبان مرغ کهنه کار با دیدن بعضی علائم در پرندگان به راحتی پی به تشخیص بیماری پرندگان می برند. فاکس پلکس آزار دهنده است اما خوشبختانه یکی از ساده ترین بیماری هایی است که یک گله با کمی تلاش و دانش کافی می تواند با آن روبرو شود.

علائم آبله

برخی از این علائم شامل:

• نقاط سفید و خاکستر مانند سیگار در مناطق غیر پر و در نهایت تبدیل به زگیل و برجسته؛
• پوسته های خاکستری یا سیاه رنگ؛
• زخم هایی چرکی و آلوده به ویژه در اطراف چشم و گوشه های دهان و حتی در پاها؛
• بی حالی و سایر علائم پرندگان؛
• از دست دادن اشتها یا تشنگی؛
• کاهش تولید تخم مرغ،
• مشکل تنفس یا ناراحتی تنفسی؛
• برجستگی و پلاک های ضایعات زرد یا سفید داخل دهان، به ویژه در اطراف دهان نزدیک شکاف سینوس ها؛

مراقبت از گله پرندگان بیمار

بزرگترین نگرانی هنگام آلوده شدن پرندگان به بیماری این است که سیستم بدن آنها پائین می آید و باید به پرندگان ویتامین هایی داده شود که باعث تقویت دفاعی پوست و غشاهای مخاطی، تقویت سلامت تنفسی و چشم و بهبود سریع می شود.

ویتامین های A,D,E به طور شگفت انگیزی مفید هستند و در هر زمان که یک گله از پرندگان بیمار می شوند این ویتامین ها بسیار سودمند هستند. این ویتامین های روغنی در فرم روغنی مانند قطره مایع بیشترین تأثیر را دارند. ویتامین B12 یا طیف وسیعی از ویتامین های گروه B نیز باید تأمین شود، زیرا به پرندگان انرژی می دهد، پرندگان مایل به رشد و تقویت اشتهای سالم هستند. پرنده ای که احساس خوبی نداشته باشد بهبود آن با سرعت انجام نمی شود، بنابراین کمک به آنها در احساس بهتر باعث خوردن و آشامیدن سالم می شود و کم آبی و سو تغذیه آنها را کاهش می دهد.

تغذیه مناسب پرندگان

باید مراقب باشید که رژیم غذایی پرنده تغییر نکند. غذاهایی وجود دارند که مواد غذایی را فراهم می کنند و به ما کمک می کنند تا برای تکمیل رژیم منظم، بهبودی را تسریع کند. به عنوان مثال: تخم مرغ های آب پز و له شده منبع فوق العاده ای از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین ها هستند که به طور واقعی عناصر سازنده سلول ها را برای جایگزینی سلولهای آسیب دیده و بیمار فرآهم می کنند.

علائم بالینی این بیماری

این بیماری با جراحات پرولیفراتیو در قالب ندول های کوچک سفید رنگ در نواحی بدون پر به ویژه صورت، پلک، تاج و ریش ظاهر می شود. این ندول های ابتدایی، به زودی بزرگ و زردرنگ می شوند و ظرف مدتی حدود ۲ هفته مراحل پاپول، وزیکول و پوستول را طی نموده و در نهایت، به دلمه یا اسکاب تبدیل می شوند.

در این مرحله، جراحات با پیوستن به یکدیگر وسعت زیادی پیدا کرده و گاهی تمامی صورت و سر و متعلقات آن را با بافتی دلمه مانند و به رنگ قهوه ای تیره تا سیاه می پوشانند. با بروز خون ریزی در پایه ی دلمه، که معمولاً به دو هفته ی دیگر زمان نیاز دارد، اتصال آن از پوست جدا شده و در محیط رها می شود. مقاومت بسیار زیاد ویروس آبله در دلمه های جدا شده از بدن، بقاء طولانی مدت آن را در محیط موجب گردیده و شرایط مناسب برای آلوده نمودن دیگر پرندگان را فرآهم می کند.

بهبود و پیشگیری

در صورت امکان، هوای تازه و آفتاب به پرندگان کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشند و همچنین در مبارزه با این بیماری به خود کمک کنند. پس از عبور بیماری، تغییر در سیستم بدنی باعث ماندن عفونت در بدن می شود که در دراز مدت باعث مرگ پرنده می شود. با صرف زمان و کمی مدیریت می توان باعث جلوگیری از پخش گسترده این بیماری در بین گله و در نهایت کاهش مرگ و میر شد. که با این اوصاف کمک بسیار زیادی به صنعت طیور کرده می شود.