آب، نادیده گرفته شده ترین عنصر تغذیه طیور

آب برای زندگی ضروری است، با این حال مصرف آب معمولا کمتر از مصرف خوراک مورد توجه قرار می گیرد. ما بر کیفیت، تراکم و فرآوری خوراک تمرکز می‌کنیم، اما تمایل داریم آب را بدیهی بدانیم، زیرا هزینه‌ای ندارد – یا حداقل در صورتحساب خوراک ظاهر نمی‌شود.

با این حال، خوراک و آب ارتباط نزدیکی با هم دارند. پرندگان معمولاً ۱.۶ تا دو برابر وزن معادل غذا می نوشند و اگر مصرف آب محدود باشد، مصرف خوراک کاهش می یابد. علاوه بر این، تمام فعالیت های گوارشی وابسته به آب است. کیفیت پایین آب می تواند به معنای دریافت نتایج کمتر از حد انتظار حتی از بهترین خوراک باشد.

بیایید به اصول اولیه این عنصر بازگردیم. راه های مختلفی وجود دارد که می توانیم از مصرف آب برای کمک به جوجه های تازه وارد شده برای شروع خوب استفاده کنیم.

پروفیل های کیفیت آب

مواد معدنی، آب سخت و نرم، pH و قلیائیت محتوای مواد معدنی، pH، آلودگی میکروبی و دما بر کیفیت و مصرف آب تأثیر می گذارد. پروفایل های کیفیت آب شامل pH، قلیاییت و سختی می باشد.

pH معیاری برای اسیدیته است و آب خالص دارای PH هفت است. مقادیر کمتر از ۷ اسیدی در نظر گرفته می شوند، در حالی که مقادیر بالای ۷ بازی یا “قلیا” هستند. قلیاییت نشان دهنده ظرفیت منابع آب برای بافر اسیدهای اضافه شده بدون تغییر pH (اسیدیته کل) است. سختی آب، pH و/یا قلیائیت همیشه مستقیماً مرتبط نیستند، اما به طور کلی، آب سخت PH بالاتری دارد.

آب سخت حاوی مقادیر بیشتری از مواد معدنی به شکل یون های کلسیم و منیزیم است که با نفوذ آب باران در لایه های سنگی جذب می شوند. در مقابل، آب نرم یون سدیم بیشتری دارد. چالش آب سخت این است که باعث ایجاد رسوب می شود که به تدریج لوله ها را منقبض می کند. رسوب باعث کاهش جریان آب می شود که در نهایت باعث کاهش مصرف آب و در نتیجه مصرف خوراک می شود.

مواد معدنی مانند منیزیم، آهن، گوگرد، سدیم و مس به دلیل طعم تلخ می‌توانند باعث دفع آب در غلظت‌های بسیار بالا شوند یا اثرات ملین داشته باشند، چه از آب سخت و چه نرم. افزایش سطح مواد معدنی می تواند به دلایل طبیعی یا آلودگی باشد.

تعداد باکتری ها و بیوفیلم ها

نبود باکتری در هر میلی لیتر آب بسیار مطلوب است، اما آلودگی شایع است. باکتری های کلی‌فرم باعث مشکلات زیادی می‌شوند. کلی‌فرم ها در دستگاه گوارش حیوانات و انسان یافت می شوند و وجود آنها در آب های زیرزمینی یا سطحی نشان دهنده آلودگی با مدفوع است.

بیوفیلم ها از کلونی های باکتریایی که به دیواره های داخلی خطوط آب می چسبند، به وجود می آیند. آنها کلونی‌هایی تولید می کنند که میکروب‌ها و زباله‌های دیگر را جذب می کند. یک بیوفیلم ممکن است به صورت تکه‌ای ایجاد شود و گاهی اوقات دیواره‌های لوله را کاملاً بپوشاند. بیوفیلم ها از باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها و ضدعفونی کننده ها محافظت می کنند و می توانند خطوط آب را مسدود کنند. باکتری‌ها (از جمله کلی‌فرم‌ها) در بیوفیلم‌ها در مکان‌هایی که آب کندتر حرکت می‌کند یا دما بالا می‌رود، مانند انتهای خطوط آبخوری، و زمانی که آب قبل از استفاده بعدی در خط باقی می‌ماند، رشد می‌کنند.

استفاده از آب برای ارتقای سلامت روده

آبرسانی جوجه پس از وارد شدن به محل پرورش

مصرف زودهنگام و کافی آب در هفته اول زندگی بسیار مهم است. غیر معمول نیست که جوجه ها با کم آبی به سوله می رسند، و نیاز به رفع سریع این مشکل است. جوجه ها وقتی در نزدیکی آبخوری هایی قرار می گیرند که آب تمیز را با دما و سرعت جریان مناسب پخش می کنند، زودتر آب را می نوشند. نورهایی برای جلب توجه جوجه‌ها نیز بسیار کارآمد است.

رشد میکروبی و فعالیت آنزیم های گوارشی به pH حساس هستند. کلی فرم ها، از جمله E. coli و سالمونلا، در سطوح pH بالاتر از ۷ بهترین رشد را دارند. در مقابل، باکتری های مفید مانند لاکتوباسیل ها در شرایط اسیدی تر (زیر ۷) رشد می کنند. pH در سراسر دستگاه گوارش متفاوت است، با کمترین مقدار (~۲) در معده برای هضم پروتئین، سپس در روده و روده بزرگ برای هضم چربی ها و کربوهیدرات ها بالاتر است. پرنده از همان ابتدا به توانایی حفظ pH صحیح روده نیاز دارد، اما سلول های روده هنوز در حال رشد هستند. یک راه ساده برای کمک به پرنده، کاهش PH آب آشامیدنی است.

مشاهده کنید

کاربرد فیتاز در خوراک طیور

با اسیدی کردن محیط گردش آب می‌توان از بیوفیلم ها جلوگیری کرد، تجمع رسوب را کاهش داد و pH آب آشامیدنی را برای سلامت بهتر پرنده کاهش دهیم.