آب برای زندگی ضروری است، با این حال مصرف آب معمولا کمتر از مصرف خوراک مورد توجه قرار می گیرد. ما بر کیفیت، تراکم و فرآوری خوراک تمرکز می‌کنیم، اما تمایل داریم آب را بدیهی بدانیم، زیرا هزینه‌ای ندارد – یا حداقل در صورتحساب خوراک ظاهر نمی‌شود.
با این حال، خوراک و آب ارتباط نزدیکی با هم دارند. پرندگان معمولاً ۱.۶ تا دو برابر وزن معادل غذا می نوشند و اگر مصرف آب محدود باشد، مصرف خوراک کاهش می یابد. علاوه بر این، تمام فعالیت های گوارشی وابسته به آب است. کیفیت پایین آب می تواند به معنای دریافت نتایج کمتر از حد انتظار حتی از بهترین خوراک باشد.
بیایید به اصول اولیه این عنصر بازگردیم. راه های مختلفی وجود دارد که می توانیم از مصرف آب برای کمک به جوجه های تازه وارد شده برای شروع خوب استفاده کنیم.
پروفیل های کیفیت آب
تعداد باکتری ها و بیوفیلم ها
استفاده از آب برای ارتقای سلامت روده
آبرسانی جوجه پس از وارد شدن به محل پرورش
رشد میکروبی و فعالیت آنزیم های گوارشی به pH حساس هستند. کلی فرم ها، از جمله E. coli و سالمونلا، در سطوح pH بالاتر از ۷ بهترین رشد را دارند. در مقابل، باکتری های مفید مانند لاکتوباسیل ها در شرایط اسیدی تر (زیر ۷) رشد می کنند. pH در سراسر دستگاه گوارش متفاوت است، با کمترین مقدار (~۲) در معده برای هضم پروتئین، سپس در روده و روده بزرگ برای هضم چربی ها و کربوهیدرات ها بالاتر است. پرنده از همان ابتدا به توانایی حفظ pH صحیح روده نیاز دارد، اما سلول های روده هنوز در حال رشد هستند. یک راه ساده برای کمک به پرنده، کاهش PH آب آشامیدنی است.
با اسیدی کردن محیط گردش آب می‌توان از بیوفیلم ها جلوگیری کرد، تجمع رسوب را کاهش داد و pH آب آشامیدنی را برای سلامت بهتر پرنده کاهش دهیم.